İş Hukuku, işverenler ve çalışanlar arasındaki iş ilişkilerini, bu ilişkilerden doğan hak ve yükümlülükleri düzenleyen hukuk dalıdır. Çalışma yaşamının her yönünü kapsayan bu alan, iş sözleşmelerinin kurulmasından, çalışma koşullarının belirlenmesine, iş güvenliği ve sağlığından, işçi ve işveren haklarının korunmasına kadar geniş bir yelpazede konuları ele alır. İş Hukuku, aynı zamanda işe alım, çalışma saatleri, ücret, izin hakları, işten çıkarma koşulları ve işe iade gibi konuları da kapsar.

Bu hukuk dalının temel amacı, işveren ve çalışan arasında adil ve dengeli bir ilişki kurarak, çalışma yaşamında adaletin sağlanmasına katkıda bulunmaktır. İş Hukuku, bireysel iş hukuku ve toplu iş hukuku olmak üzere iki ana kola ayrılır:

Bireysel İş Hukuku
Bireysel İş Hukuku, tek tek işçi ve işveren arasındaki ilişkileri düzenler. İş sözleşmesinin kurulması, içeriği, değiştirilmesi ve sona erdirilmesi; çalışma koşulları; ücret; çalışma saatleri; izin hakları gibi konular bireysel iş hukukunun ilgi alanına girer.

Toplu İş Hukuku
Toplu İş Hukuku ise, işçi ve işveren grupları arasındaki ilişkileri, özellikle de sendikalar ve işverenler veya işveren birlikleri arasındaki toplu iş ilişkilerini düzenler. Toplu iş sözleşmeleri, grev ve lokavt gibi toplu eylemler, toplu iş hukukunun başlıca konuları arasındadır.
İş Hukuku, işçilerin haklarını koruyarak güvenceli ve adil çalışma koşullarının sağlanmasını amaçlarken, işverenlerin de işletmelerini verimli ve etkin bir şekilde yönetebilmeleri için gerekli hukuki çerçeveyi sunar. Bu hukuk dalı, çalışma yaşamının dinamik yapısını ve sürekli değişen ihtiyaçlarını yansıtan, karmaşık ve detaylı mevzuatlara sahiptir.